De valse romantiek van de terreur

Voor deze column, de eerste van het seizoen, had ik een werkelijk groot aanbod aan interessante onderwerpen om uit te kiezen. Een paar weken nieuws kunnen sparen voor een stukje heeft zo zijn voordelen. Zo was daar Ehsan Jami, het bekeerde PvdA-lid, volgens sommige een kloeke vrijheidsstrijder, en volgens andere een simpele relnicht met aandachtstekort. Ik neig in mijn oordeel naar het laatste. Het is tekenend voor de houding die de meeste Nederlanders tegenover moslims hebben dat een willekeurige na-puberende twintiger kan roepen wat Jami riep en vervolgens zonder enige gene op een lijn wordt gezet met Salman Rushdie. Rushdie heeft een fatwa van de grootayatollah van Iran aan zijn broek. Jami kreeg klappen van een stel Marokkaanse. Dat is niet in principe en zeker niet in ernst hetzelfde. De moslims-bashers in Nederland roken echter hun kans, en sloegen toe. Het was trouwens überhaupt de zomer van het moslim-bashen, getuige de uitlatingen van het wonder van Venlo over de Koran. Wilders vond het hoog tijd dat dit boek verboden werd vanwege de haatzaaiende teksten. Ik zou hierbij alle luisteraars willen vragen om uit het oude Testament 1 Koningen, vers 16 erop na te slaan, en vervolgens Geert te mailen met het verzoek of hij zich ook voor het verbod op de Bijbel wil inzetten. Ik zal op de inhoud van de vers niet ingaan, maar als u hem leest zult u het met mij eens zijn dat het niet anders kan dan dat Wilders het christelijk heilig schrift ook in de ban moet willen doen. Tenzij hij een ordinaire, populistische en ietwat domme islamofoob is natuurlijk. En als laatste was daar nog het toetje van vorige week, het gedwongen vertrek van razende Rita bij de VVD. Als een ledemaat met gangreen werd zij verwijderd uit de fractie: de beslissing was lastig, en er zal zeker nog een tijdje sprake zijn van fantoompijn, maar uiteindelijk was het een levensreddende operatie. Verdonk beraadt zich nu op haar toekomst en gaat waarschijnlijk met een gepeild aantal van 18 stemmen haar eigen beweging beginnen. Ze zal in het politieke spectrum de plaats innemen tussen centrumrechts en knettergek-rechts, zullen we maar zeggen.

Sappig, boeiend en veelzeggend zijn al deze onderwerpen zeker, maar ik wil mijn eerste column toch gebruiken om te concentreren op een ander verhaal dat ook veel losmaakte bij mensen, maar gek genoeg zeer weinig verontwaardiging. Dat is toch vreemd, want meestal als een Nederlands burger ontmaskerd wordt als een terrorist is iedereen er als de kippen bij om hem of haar te veroordelen en te lamenteren over het milieu waar die persoon uit voorkomt. Dit soort klaagzangen bleven uit in het geval van Tanja Nijmeijer, de Nederlandse vrouw die zich vrijwillig heeft aangesloten bij de Fuerzas Revolucionarias Armadas de Colombia, het FARC. Het is ronduit belachelijk om te denken dat binnen de context van het huidige veiligheidsdebat het FARC als iets anders gekarakteriseerd kan worden dan een terroristische organisatie. En zelfs dat label doet de bende wellicht nog teveel eer aan. Terroristen hebben volgens Van Dale namelijk een politiek doel, en het heeft er alle schijn van dat het FARC, ooit inderdaad een Marxistische beweging, een dergelijk doel al geruime tijd uit het oog is verloren. De organisatie concentreert zich op aanslagen, zuivering van politieke tegenstanders en intimidatie van de bevolking. Vooral moord dus, kan eigenlijk wel gesteld worden. Het financiert zijn activiteiten door middel van het losgeld dat het krijgt voor de talloze ontvoeringen die het uitvoert, en voor het bewaken van, en zelf participeren in, de drugshandel. Kortom, het enige wat het FARC onderscheidt van de Taliban is het uiteindelijk doel waar ze voor zeggen te vechten, waarbij ik de Taliban nog meer oprechtheid toedicht dan de Colombiaanse terroristen. Maar toch lijkt deze overeenkomst tussen de Colombiaanse "rebellen" en moslim-terroristen aan veel Nederlanders voorbij te gaan. In 2003 reageerde Job Cohen nog geschokt toen hij hoorde dat twee Marokkaanse jongeren uit Amsterdam naar Tsjetsjenië waren gegaan voor de Jihad. Hij wilde zo snel mogelijk een gesprek met de ouders, hun scholen en de Marokkaanse gemeenschap in het algemeen. Iemand die afreist naar een ander land om mee te doen aan de Jihad is hier een terreur-verdachte. De moskee die hij eventueel bezocht is onmiddellijk suspect, en zijn directe omgeving wordt in de gaten gehouden door de AIVD (veelal terecht, overigens). Opiniemakers spreken schande van het radicalisme binnen de Islam, en Wilders krijgt er een zetel bij. Neem dat beeld, en contrasteer het met de reactie op Tanja Nijmeijer. Tanja is aan de universiteit van Groningen, waarschijnlijk onder invloed van de Internationale Socialisten, geradicaliseerd. Worden de Internationale Socialisten door de AIVD in de gaten gehouden omdat ze mensen aanzetten tot terreur? Ik betwijfel het. Tanja is via een Deense organisatie in contact gekomen met het FARC. Wordt er schande gesproken over die radicale Deense terreursympathizanten? Ik heb het nog niet gelezen. Tanja heeft willens en wetens gekozen voor aansluiting bij een terroristische organisatie. Ze heeft lang genoeg in Colombia rondgelopen om te weten waar de beweging echt voor stond. Dat weet ze, of dat heeft ze niet willen weten. Hoe dan ook, ze ondersteund uit vrije wil een terroristische organisatie en is misschien wel betrokken geweest bij aanslagen of ontvoeringen. En wat is de reactie? Er wordt gesproken over "de valse romantiek van de jungle", over hoe naïef en idealistisch Tanja wel niet was, over hoe ze toch echt dacht te vechten voor de goede zaak, en hoe ze toch zo begaan was met de armen van Colombia. Tanja wordt gezien als slachtoffer, ze zou gevaar lopen, niet vanwege haar eigen besluit om zich bij het FARC aan te sluiten, nee, omdat de media haar dagboeken naar buiten brengt. Ze moet beschermd worden, want ze is maar een zielig idealistje die niet beter wist en het heus allemaal wel goed bedoelt.

Beste luisteraars, ik zou u willen verzoeken om de reacties op Tanja te vergelijken met de reacties op de volgende vermeende Jihadist die in dit land wordt ontdekt. Als u dat doet, weet u meteen een stuk meer over islamofobie in dit land, en weet u ook meteen waarom de Partij voor de Vrijheid in de kamer zit.