De zogenaamde zwaksten

Afgelopen week was de derde dinsdag van de maand, Prinsjesdag. Waarom deze dag die naam heeft gekregen is onbekend, zo las ik in het NRC, die overigens voor die bewering www.prinsjesdag2007.nl als bron citeerde, een site van de ministeries van Financiën en Algemene Zaken. Het kan zijn dat ik wat dit betreft als afgestudeerde historicus een ietwat andere visie heb, maar het moet toch niet zo moeilijk zijn om in de archieven uit te zoeken waarom de opening van de Staten Generaal op een gegeven ogenblik Prinsjesdag is gaan heten? Hier hadden wat ambtenaren of journalisten wat beter hun best moeten doen.

Maar goed, Prinsjesdag dus, met het begrotingskoffertje, ditmaal gepresenteerd door minister van Financiën Wouter Bos. Bos heeft de groei-prognose voor de Nederlandse economie voor het komende jaar met een kwart procent omhoog geschroefd ten opzichte van vorig jaar. En afgelopen jaar ging het al goed, dus Bos denkt blijkbaar dat er vooralsnog niet-aangeboorde groeireserves aanwezig zijn binnen de nationale economie. Gezien zijn verleden bij Shell moeten wij ons misschien zorgen maken. Maar stel dat hij gelijk heeft. Hij voorziet meer groei, en daarom verdient de staatskas meer. “Prima”, denk je dan, dan hoeven de belastingen in ieder geval niet omhoog. Deze toch vrij logische redenering gaat echter niet op. De Nederlandse burger, de “hardwerkende” burger volgens Mark Rutte, moet het komende jaar € 6,1 miljard extra aan belasting gaan betalen. En, zoals u van de socialisten gewend bent, “de sterkste schouders dragen de zwaarste lasten”, wat er in de praktijk volgens mij vooral op neerkomt dat iedereen er op achteruit gaat behalve de absolute minima. De VVD was uiteraard “woest” en sprak over het “tweede kabinet Den Uyl”. Of dat terecht is weet ik niet, want ik heb het kabinet Den Uyl niet meegemaakt, maar het lijkt me zoals gezegd wel een beetje contra-intuïtief. Er wordt grotere groei voorspelt, maar ondanks die meevaller wordt er alsnog een fikse belastingverhoging doorgevoerd. Het kan dan haast niet anders dan dat de uitgaven enorm zijn gestegen. En waar gaat al dat extra geld naartoe? Het lijkt vooral te gaan naar inkomensnivellering en, daar heb je ze weer, de zwaksten in de samenleving.

Om heel eerlijk te zijn wordt ik daar ontzettend moe van, politici die alsmaar gefocust zijn op de zwaksten in de samenleving. Begrijp me niet verkeerd, ik ontken niet dat die mensen bestaan, en ik ontken ook niet dat hun problemen reëel zijn. Ik ben niet van de school die beweert dat alle werkelozen lui zijn en niet willen werken. De overheid moet zich wel degelijk inzetten voor deze categorie Nederlanders, en er alles aan doen om hem zo klein mogelijk te krijgen. De reden waarom ik er genoeg van heb is omdat het niet de focus zou moeten zijn van het kabinet. Naar mijn idee moet de regering zo veel mogelijk goed voor zo veel mogelijk mensen doen, en dat doel bereik je het beste door je te concentreren op de middenklasse. Waarom? Omdat de middenklasse de grootste groep in de Nederlandse samenleving is. Een kort bezoek aan de site van het CBS leert dat de inkomensverdeling van onze economie een soort ui-vorm heeft. Ze begint klein onderaan, wordt erg dik in het midden, en loopt bovenaan weer tot een spits toe. Verruit de meeste Nederlanders zitten dus in een gemiddelde inkomensklasse. En laat het stimuleren van die klasse nu juist de meest effectieve manier zijn om de economie te laten groeien. Dat het stimuleren van de bovenste klassen geen nut heeft is inmiddels in Amerika door president Bush bewezen. Zijn vele belastingverlagingen voor de allerrijkste hebben bij lange na niet het gewenste effect gehad, ook niet als je de aanslagen van 11 september en de oorlog in Irak buiten beschouwing laat. De middenklasse wordt daar genegeerd, en dat heeft zijn weerslag op het aantal banen, op het besteedbare inkomen en vroeg of laat op het levensniveau van de doorsnee Amerikaan. Beleid maken voor de middenklasse werkt omdat het gaat om mensen die hun extra geld zullen uitgeven, en niet zullen sparen of beleggen zoals de rijken dat doen. Geld voor de middenklasse is geld dat de economie wordt ingepompt in de vorm van nieuwe auto’s, wasmachines, computers, enzovoorts. De zogenaamde zwaksten zullen hun extra geld uiteraard ook uitgeven, maar in die categorie zitten nou eenmaal veel minder mensen, en is het effect veel geringer. Dit kabinet kiest voor inkomensnivellering, maar het lijkt wel alsof ze door alle belastingverhogingen de middenklasse net zo hard naar beneden willen halen als dat ze de zogenaamde zwaksten omhoog willen tillen. En dat is slecht voor de economie.

Inkomensnivellering moet tot stand worden gebracht door het beleid te concentreren op de middenstand. De minima moeten zich qua inkomen langzaam bij die groep aansluiten, ze moeten elkaar niet halverwege ontmoeten. Helaas lijkt dit niet de insteek van de regering. Onder invloed van de PvdA is er een echte socialistische begroting gepresenteerd. Het probleem is alleen dat het socialisme niet meer van toepassing is op de hedendaagse samenleving. Toen het in de 19^e ontstond was het nog relevant: de samenleving bestond uit een kleine, rijke bovenlaag en een gigantisch arme onderlaag. De elite had het geld, en het volk niet. Maar het hedendaagse Nederland weerspiegelt dit beeld op geen enkele manier. Nu is de elite nog steeds rijk, is er een kleine minderheid die arm is, maar bevind het gros van het volk zich in de middenstand. De middenklasse is de meerderheid. Maar minister Bos leeft in het verleden en maakt geen beleid voor die meerderheid, en ook de minderheid die hij denkt te dienen is in feite op den duur slechter af vanwege zijn plannen. Ik dacht nooit dat ik dit zou zeggen, maar ik mis Gertje Zalm.

De valse romantiek van de terreur

Voor deze column, de eerste van het seizoen, had ik een werkelijk groot aanbod aan interessante onderwerpen om uit te kiezen. Een paar weken nieuws kunnen sparen voor een stukje heeft zo zijn voordelen. Zo was daar Ehsan Jami, het bekeerde PvdA-lid, volgens sommige een kloeke vrijheidsstrijder, en volgens andere een simpele relnicht met aandachtstekort. Ik neig in mijn oordeel naar het laatste. Het is tekenend voor de houding die de meeste Nederlanders tegenover moslims hebben dat een willekeurige na-puberende twintiger kan roepen wat Jami riep en vervolgens zonder enige gene op een lijn wordt gezet met Salman Rushdie. Rushdie heeft een fatwa van de grootayatollah van Iran aan zijn broek. Jami kreeg klappen van een stel Marokkaanse. Dat is niet in principe en zeker niet in ernst hetzelfde. De moslims-bashers in Nederland roken echter hun kans, en sloegen toe. Het was trouwens überhaupt de zomer van het moslim-bashen, getuige de uitlatingen van het wonder van Venlo over de Koran. Wilders vond het hoog tijd dat dit boek verboden werd vanwege de haatzaaiende teksten. Ik zou hierbij alle luisteraars willen vragen om uit het oude Testament 1 Koningen, vers 16 erop na te slaan, en vervolgens Geert te mailen met het verzoek of hij zich ook voor het verbod op de Bijbel wil inzetten. Ik zal op de inhoud van de vers niet ingaan, maar als u hem leest zult u het met mij eens zijn dat het niet anders kan dan dat Wilders het christelijk heilig schrift ook in de ban moet willen doen. Tenzij hij een ordinaire, populistische en ietwat domme islamofoob is natuurlijk. En als laatste was daar nog het toetje van vorige week, het gedwongen vertrek van razende Rita bij de VVD. Als een ledemaat met gangreen werd zij verwijderd uit de fractie: de beslissing was lastig, en er zal zeker nog een tijdje sprake zijn van fantoompijn, maar uiteindelijk was het een levensreddende operatie. Verdonk beraadt zich nu op haar toekomst en gaat waarschijnlijk met een gepeild aantal van 18 stemmen haar eigen beweging beginnen. Ze zal in het politieke spectrum de plaats innemen tussen centrumrechts en knettergek-rechts, zullen we maar zeggen.

Sappig, boeiend en veelzeggend zijn al deze onderwerpen zeker, maar ik wil mijn eerste column toch gebruiken om te concentreren op een ander verhaal dat ook veel losmaakte bij mensen, maar gek genoeg zeer weinig verontwaardiging. Dat is toch vreemd, want meestal als een Nederlands burger ontmaskerd wordt als een terrorist is iedereen er als de kippen bij om hem of haar te veroordelen en te lamenteren over het milieu waar die persoon uit voorkomt. Dit soort klaagzangen bleven uit in het geval van Tanja Nijmeijer, de Nederlandse vrouw die zich vrijwillig heeft aangesloten bij de Fuerzas Revolucionarias Armadas de Colombia, het FARC. Het is ronduit belachelijk om te denken dat binnen de context van het huidige veiligheidsdebat het FARC als iets anders gekarakteriseerd kan worden dan een terroristische organisatie. En zelfs dat label doet de bende wellicht nog teveel eer aan. Terroristen hebben volgens Van Dale namelijk een politiek doel, en het heeft er alle schijn van dat het FARC, ooit inderdaad een Marxistische beweging, een dergelijk doel al geruime tijd uit het oog is verloren. De organisatie concentreert zich op aanslagen, zuivering van politieke tegenstanders en intimidatie van de bevolking. Vooral moord dus, kan eigenlijk wel gesteld worden. Het financiert zijn activiteiten door middel van het losgeld dat het krijgt voor de talloze ontvoeringen die het uitvoert, en voor het bewaken van, en zelf participeren in, de drugshandel. Kortom, het enige wat het FARC onderscheidt van de Taliban is het uiteindelijk doel waar ze voor zeggen te vechten, waarbij ik de Taliban nog meer oprechtheid toedicht dan de Colombiaanse terroristen. Maar toch lijkt deze overeenkomst tussen de Colombiaanse "rebellen" en moslim-terroristen aan veel Nederlanders voorbij te gaan. In 2003 reageerde Job Cohen nog geschokt toen hij hoorde dat twee Marokkaanse jongeren uit Amsterdam naar Tsjetsjenië waren gegaan voor de Jihad. Hij wilde zo snel mogelijk een gesprek met de ouders, hun scholen en de Marokkaanse gemeenschap in het algemeen. Iemand die afreist naar een ander land om mee te doen aan de Jihad is hier een terreur-verdachte. De moskee die hij eventueel bezocht is onmiddellijk suspect, en zijn directe omgeving wordt in de gaten gehouden door de AIVD (veelal terecht, overigens). Opiniemakers spreken schande van het radicalisme binnen de Islam, en Wilders krijgt er een zetel bij. Neem dat beeld, en contrasteer het met de reactie op Tanja Nijmeijer. Tanja is aan de universiteit van Groningen, waarschijnlijk onder invloed van de Internationale Socialisten, geradicaliseerd. Worden de Internationale Socialisten door de AIVD in de gaten gehouden omdat ze mensen aanzetten tot terreur? Ik betwijfel het. Tanja is via een Deense organisatie in contact gekomen met het FARC. Wordt er schande gesproken over die radicale Deense terreursympathizanten? Ik heb het nog niet gelezen. Tanja heeft willens en wetens gekozen voor aansluiting bij een terroristische organisatie. Ze heeft lang genoeg in Colombia rondgelopen om te weten waar de beweging echt voor stond. Dat weet ze, of dat heeft ze niet willen weten. Hoe dan ook, ze ondersteund uit vrije wil een terroristische organisatie en is misschien wel betrokken geweest bij aanslagen of ontvoeringen. En wat is de reactie? Er wordt gesproken over "de valse romantiek van de jungle", over hoe naïef en idealistisch Tanja wel niet was, over hoe ze toch echt dacht te vechten voor de goede zaak, en hoe ze toch zo begaan was met de armen van Colombia. Tanja wordt gezien als slachtoffer, ze zou gevaar lopen, niet vanwege haar eigen besluit om zich bij het FARC aan te sluiten, nee, omdat de media haar dagboeken naar buiten brengt. Ze moet beschermd worden, want ze is maar een zielig idealistje die niet beter wist en het heus allemaal wel goed bedoelt.

Beste luisteraars, ik zou u willen verzoeken om de reacties op Tanja te vergelijken met de reacties op de volgende vermeende Jihadist die in dit land wordt ontdekt. Als u dat doet, weet u meteen een stuk meer over islamofobie in dit land, en weet u ook meteen waarom de Partij voor de Vrijheid in de kamer zit.